Ach! Cóż to za miejsce dla interesujących się przyrodą i krajoznawstwem!... Niby wszędzie jest stąd blisko, bo do kolei cztery kilometry przez las, do autobusu dwa zaledwie i niespełna trzykilometrowa droga leśna oddziela Czaplowiznę od Krupińskiego. A jednak jest coś w tej wiosce takiego, że ma się uczucie wielkiego oddalenia od świata. Czaplowizna oficjalnie nie jest zresztą nawet wioską, lecz tylko przysiółkiem pobliskiej Szynkarzyzny, położonym na obu brzegach wąskiej strugi Dzięciołek. Przez miejscowych zwana Czaplą
, otoczona jest lasami i mokradłami, które ukrywają niejedną przyrodniczą niespodziankę. Czy nazwę zawdzięcza pierwszemu osadnikowi o przezwisku Czapla, czy gniazdującym tu dawniej czaplom - nie wiadomo.
Tę samą nazwę co wioska nosi rezerwat przyrody „Czaplowizna" o powierzchni 213,23 ha utworzony w roku 1980 dla ochrony naturalnego zespołu awifauny i bogatej szaty roślinnej. Rezerwat ma ogromne walory dydaktyczne i naukowe. Ze względu na konieczność zapewnienia spokoju zwierzynie zwiedzanie powinno się odbywać tylko szlakami znakowanymi. Skądinąd zresztą zejście z nich jest praktycznie niemożliwe, bo pełno wokół niebezpiecznych bagien. Bardzo ładny wgląd w rezerwat jest zwłaszcza ze szlaku zielonego.
„Ornitofauna Czaplowizny została uznana za pierwotny zespół ptaków o cechach przewodnich właściwych większym naturalnym kompleksom leśnym, np. Puszczy Białowieskiej". Występuje tu 45 gatunków, m.in. mają gniazda ptaki tak rzadkie, jak kruk i bocian czarny. Gnieździ się w rezerwacie sześć gatunków sikor (bogatka, modra, czubatka, sosnówka, uboga, czarnogłówka), pięć gatunków dzięciołów (czarny, duży, średni, dzięciołek, krętogłów), słonka i wiele innych. Tak bogaty zespół ptasi zawdzięczamy znacznemu zróżnicowaniu siedlisk i różnorodnym, dobrze zachowanym zbiorowiskom roślinnym. Warto się z nimi zapoznać, bowiem dopiero wiedza o różnicach pomiędzy poszczególnymi zbiorowiskami pozwala w pełni zrozumieć las.
Na wilgotnych glebach rezerwatu dominują bory sosnowe trzęślicowe i bory bagienne, a w miejscach najniższych olsy i turzycowiska. Na glebach żyźniejszych rosną płaty lasu łęgowego.
Bory trzęślicowe wyróżniają się obecnością fioletowo kwitnącej trawy o gęstych kępkach. To właśnie trzęślica modra, od której pochodzi nazwa zbiorowiska. Bardzo rzadka w okolicach podwarszawskich jest brzezina bagienna, zbiorowisko o charakterze subatlantyckim. Nie za wiele jest takich borów bagiennych, jak w tym rezerwacie. Zwracają uwagę łany borówki bagiennej, zwanej łochynią, oraz bagno zwyczajne, a spotykane są tu również rośliny właściwe dla torfowiska wysokiego: wełnianka pochwowata i żurawina błotna. W suchszych miejscach, na glebach piaszczystych, rosną bory sosnowe świeże z udziałem gatunków ciepłolubnych. Wśród roślin runa należy wymienić przede wszystkim pięć gatunków, które są pod całkowitą ochroną: dwa widłaki - goździsty i jałowcowaty, dwa storczyki - kruszczyk szerokolistny i listera jajowata, oraz kosaciec syberyjski. Na uwagę zasługują również rośliny rzadkie, do których należy m.in. łuskiewnik oraz niewielka paproć o nazwie trudnej do wymówienia przez obcokrajowców: nasiężrzał pospolity.
Za: www.gminalochow.pl/content/szlak_przyrodniczy_czaplowizna-45